ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΡΑΠΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΡΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗ 1985

"Θα σου πω ότι δεν το φροντίζεις καλά το Κόμμα όταν υπάρχει ένας αγωνιστής σαν και μένα που είχε να σας δώσει και θέλει να σας δώσει 100 και σεις παίρνετε μόνο 10 και με το ζόρι. Όπως σου είπα είμαι ένα τάνκερ και σεις με κλείσατε στη λίμνη των Ιωαννίνων να κάνω μανούβρες γύρω από τον εαυτό μου. Από τα 1978 έως σήμερα πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια. Είχατε όλο τον καιρό να με γνωρίσετε από κοντά. Να με ψάξετε. Να με δοκιμάσετε. Και να με αξιοποιήσετε. Για το καλό του κόμματος και του λαού μας. Γιατί δεν το κάνατε; μην μου πεις ότι ήμουν καλλιτέχνης και τα γνωστά. Να πεις μόνο τι μου προτείνατε και αρνήθηκα. Τί είπα πως θα κάνω και δεν το έκανα;

Βλέπεις ότι με την παρατήρησή σου για το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ με βοήθησες για να σου πω και να σας πω ότι είναι αποκλειστικά η στάση σας απέναντί μου που με υποχρέωνε να πάρω το σκληρό δρόμο τη αυτοεξορίας. Να συνυπάρχω σαν διακοσμητικό έπιπλο δεν γίνεται άλλο. Εφτά χρόνια δεν είναι λίγα. Να μείνω στην Ελλάδα, φοβάμαι πως δεν θα μας αφήσουν ήσυχους. Ιδιαίτερα εμένα. Όλο και κάτι θα βρίσκουν καθημερινά για να προβοκάρουν τις σχέσεις μας. Όσο μακρύτερα λοιπόν τόσο καλύτερα. Μη μου ζητάς όμως να μουγγαθώ τελείως. Μα στο κάτω – κάτω υπάρχει όπως σου είπα μια σχέση ιερή θα έλεγα με τον τόπο μας και το λαό μας που θα συμφωνείς και συ είναι το ανώτατο χρέος του καθενός μας να τη φυλάσσουμε σαν κόρη οφθαλμού. Άλλωστε γιατί υπάρχει κόμμα. Για το λαό. Αν πεις ότι ο Λαός υπάρχει για το κόμμα τότε ναι έχεις δίκιο, πρέπει να πάω να ξαπλώσω οριστικά στα θυμαράκια να μην έχω πια γνώμη για τίποτα. Εννοώ φυσικά καταστάσεις και θέματα που συνδέονται άρρηκτα με το παρόν και το μέλλον του λαού μας. Και στα τελευταία χρόνια είχαμε κάμποσα τέτοια. Λάθη γίνονται. Είναι φυσικό. Και ανθρώπινο. Πως όμως διορθώνονται;

Και ο καιρός περνά. Οι ευκαιρίες χάνονται η μια μετά την άλλη. Μένουμε όλο και πιο πίσω από τα πράγματα. Χάνουμε σε επιρροή και σε ποσοστό. Το μέλλον γίνεται όλο και πιο σκοτεινό. Αυτά είναι τα θέματα της ουσίας που θα ήθελα να δω πώς τα λύνει το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ σε σχέση με κάποιον που με ανυπόστατα προσχήματα τον βάλαμε στη ναφθαλίνη. Κι αυτό αγαπητέ μου Χαρίλαε όπως ξέρεις δεν τι πέτυχαν έως σήμερα και οι χειρότεροι εχθροί μας. Ίσως γιατί αυτοί με αντιμετώπισαν με μίσος και έχθρα. Πώς όμως αντιμετωπίζεις τη φιλία και την αγάπη; Κυρίως με σένα; Δεν το μετανιώνω. Θέλω όμως και συ να με νιώσεις. Μπήκα στην τελική ευθεία της ζωής μου. Για ένα πάντως θα σε ευχαριστήσω ειλικρινά. Με τον παροπλισμό μου, τον πολιτικό, μου δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να ασχοληθώ με τη μουσική. Συμφωνίες σίγουρα δεν θα έγραφα αν ασχολιόμουν όπως θα το μπορούσα με τα κοινά. Αν το έκανες γι' αυτό, τότε ένα μεγάλο ευχαριστώ -."

Σχόλια