ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚH - του Γ. ΚΑΣΙΜΑΤΗ και Γ. ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΣΙΜΑΤΗ - ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ



Εχθές το βράδυ μας κοινοποιήθηκε από την συναγωνίστρια Κ.Π. το παρακάτω κείμενο των δύο έγκριτων Καθηγητών.

Μετά από την απαιτούμενη διασταύρωση, για την γνησιότητα του, διαπιστώσαμε ότι θα δημοσιευτεί σήμερα Κυριακή στο ''Βήμα της Κυριακής''.

Σε επικοινωνία με τον κ. Κασιμάτη μας ανέφερε ότι έχει αφαιρεθεί η τελευταία παράγραφος!

Μας δήλωσε συγκεκριμένα: ''Αυτό αποδεικνύει το δόλο της ενορχηστρωμένης επίθεσης που γίνεται από όλες τις πλευρές και παρασύρει και άδολους.''

Την ίδια στιγμή ο κ. Κατρούγκαλος μέσω του λογαριασμού που διατηρεί στο twitter γράφει 


Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο αναλυτικά παρακάτω.


Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Γιώργος Κατρούγκαλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, αν. υπουργός

Όπως έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένα και οι δύο (βλ. ήδη Γ. Κασιμάτη, Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας, Α. Λιβάνης, Αθήνα, 2015), οι Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια παραβιάζουν με βασικούς τους όρους σε βάρος της χώρας μας θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας.

Ειδικότερα, οι Συμβάσεις Δανεισμού και τα μνημόνια πλήττουν την εθνική κυριαρχία, την ύπαρξη, δηλαδή, της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα αγαθά της πολιτισμικής της κληρονομιάς και της ιστορίας της, προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, κυρίως δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, καθώς και αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, παραβιάζουν όλες τις βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου,  επιπλέον δε παραβιάζουν, με την παράκαμψη της Βουλής των Ελλήνων, τη δημοκρατική και την αντιπροσωπευτική αρχή.

Συγκεκριμένα, είναι φανερό ότι με τους όρους που περιλαμβάνουν την παραίτηση από τις ενστάσεις προστασίας της εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλου υπέρτερου αγαθού της χώρας, την καθολική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και της οικονομικής πολιτικής της, την εξευτελιστική υποχρέωση συνεχούς, σε κάθε στάδιο εκτέλεσης των συμβάσεων, υπογραφής γνωμοδότησης από απλούς νομικούς συμβούλους του κράτους που βεβαιώνει τη νομιμότητα των Συμφωνιών και την πολλαπλή παραβίαση της συμβατικής ισότητας σε βάρος της Ελλάδας, με όλα αυτά προσβάλλουν τα υπέρτερα αγαθά και της υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της αξίας και αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού.

Για τη σωστή κατανόηση των συζητήσεων που διεξάγει σήμερα η κυβέρνηση με τους δανειστές της, πρέπει να είναι σαφές ότι: πρώτον, οι εν λόγω συζητήσεις ανήκουν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων που δεν δεσμεύουν το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας, αν υπάρξει, και δεύτερον, ότι κάθε συζήτηση και συμφωνία γίνεται στη βάση της συνταγματικής, της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας. Καμιά συζήτηση και καμιά συμφωνία δεν μπορεί να γίνει, ούτε,  και αν γίνει, μπορεί να έχει κύρος και να δεσμεύει, αν παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες έστω και ενός από τα τρία αυτά επίπεδα νομιμότητας. Και οι δύο αυτές αρχές έχουν παγκόσμια ισχύ, ισχύ διεθνούς δικαίου, και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ή να παραβιασθούν από κανένα μέρος των συζητήσεων.

Οι λογικές συνέπειες που προκύπτουν από τις δύο αυτές αρχές είναι οι ακόλουθες:

1) Οι συμφωνίες και η σύμβαση παράτασης της «δανειακής σύμβασης» και οι όποιες προτάσεις έχουν κατατεθεί για συζήτηση από την κυβέρνηση ανήκουν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων και δεν δεσμεύουν το τελικό περιεχόμενο της συμφωνίας που, ενδεχομένως, θα υπάρξει στο τέλος της τετράμηνης παράτασης. Η σύμβαση παράτασης δεν αναγνωρίζει ούτε το περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης ως βάση της υπό διαπραγμάτευση επόμενης σύμβασης, ούτε, φυσικά, τη νομιμότητα της παρατεινόμενης δανειακής σύμβασης –ούτε, άλλωστε, θα μπορούσε να αναγνωρίσει, όπως είπαμε, παράνομους όρους και νομικές ακυρότητες. Οι ασάφειες που παρατηρούν επικριτικά πολλοί ανήκουν στο διαπραγματευτικό λόγο. Η συμφωνία παράτασης είναι συμφωνία χρόνου, τρόπου και διαδικασίας διαπραγμάτευσης και μόνο μέσα στα πλαίσια της συνταγματικής και της διεθνούς νομιμότητας. Η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος των διαπραγματεύσεων.

2) Άμεση συνέπεια της παραπάνω διευκρίνισης είναι ότι η συμφωνία παράτασης της δανειακής σύμβασης, ως διαπραγματευτική πράξη, δεν είναι ανάγκη, ούτε πρέπει πολιτικά και συνταγματικά να εγκριθεί από την Βουλή. Μόνο ενημέρωση του αντιπροσωπευτικού σώματος, στο μέτρο που επιτρέπει η φύση των διαπραγματεύσεων, και κοινοβουλευτική έγκριση της διαδικασίας επιβάλλονται από τη δημοκρατική και την κοινοβουλευτική αρχή. Διαφορετικά, εάν υποβληθεί για κύρωση, θα πρέπει η Βουλή να μπει τώρα, κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων για νέα νόμιμη συμφωνία, στη συζήτηση του ζητήματος και να αποφασίσει σχετικά για το κύρος των δανειακών συμφωνιών, που στην ουσία θα σημαίνει την πλήρη άρση της σημερινής βάσης των διαπραγματεύσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Αν τεθεί αυτό το ζήτημα στη Βουλή, η κυβέρνηση, φυσικά, θα αρνηθεί το κύρος των δανειακών συμφωνιών.

3) Η κατά το τέλος των τετράμηνων διαπραγματεύσεων οποιαδήποτε ενδεχόμενη συμφωνία θα πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα, με τις Συνθήκες της ΕΕ και με το διεθνές δίκαιο, που αποτελούν και εσωτερικό δίκαιο της Ελλάδας. Εάν παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες αυτούς νομιμότητας (την αρχή προστασία της εθνικής κυριαρχίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της δημοκρατικής νομιμότητας) –και αν ακόμη κυρωθεί από τη Βουλή- θα είναι άκυρη και δε θα δεσμεύει την Ελλάδα –ούτε τις επόμενες κυβερνήσεις. Η αρχή του διεθνούς δικαίου “pacta sund servanda”  («οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται») εννοεί τις κατά το διεθνές δίκαιο νόμιμες συμφωνίες.

4) Εάν κατά το τέλος του τετραμήνου οι δανειστές δεν συμφωνήσουν  σε μια νόμιμη σύμβαση, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν απομένει πια παρά να τεθεί το ζήτημα κύρους των συμφωνιών και νομιμότητας του χρέους της Ελλάδας. (Η ακυρότητα των συμφωνιών και η ανάγκη ρύθμισης του χρέους στη βάση της συνταγματικής νομιμότητα και της νομιμότητας των συνθηκών της ΕΕ και του διεθνούς δικαίου θα είναι καλύτερο να τεθούν τώρα και στη Βουλή και στους δανειστές).

5) Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η μη καταβολή της δανειακής δόσης προς την Ελλάδα στο τέλος του τετραμήνου για οποιοδήποτε λόγο διαπραγματευτικό και ιδίως για λόγους αμφισβήτησης του κύρους των συμφωνιών, δεν θα είναι νόμιμη, γιατί θα αποτελεί άσκηση οικονομικής βίας, εάν ληφθούν υπόψη οι άμεσες ανάγκες της χώρας και του ελληνικού λαού και η αρχή της διεθνούς αλληλεγγύης και των Συνθηκών της ΕΕ.

6) Ας επιτραπεί στον πρώτο από εμάς, που δεν είναι μέλος της κυβέρνησης και δεν έχει τις εκείθεν απορρέουσες δεσμεύσεις, η διατύπωση των παρακάτω καταληκτικών σκέψεων: Παρατηρείται τελευταία μια πολύπλευρη κριτική των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης, η οποία έχει σαφή τα στοιχεία της ενορχήστρωσης, άρα και της διεύθυνσης και κατεύθυνσης. Φαίνεται σαφώς να αποβλέπει στη διάσπαση της παλλαϊκής αντιμνημονιακής βάσης στις διαπραγματεύσεις. Η αντιπολίτευση αυτού του είδους που γίνεται κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της χώρας δεν είναι σύμφωνη με το πολιτικό ήθος. Γι’ αυτό δεν πρέπει να παρασυρθούν άδολοι πολίτες. Θα πρέπει να περιμένουν, όταν πραγματικά θα πρέπει να κριθεί η κυβέρνηση. Ο λαός θα έχει τον τελικό λόγο και την τελική κρίση.


Σχόλια

  1. Σαφή τα ανωτέρω. Αλλά γιατί μας διατηρούσατε επί ένα μήνα σχεδόν σε κατάσταση ενοχής? Δεν θα είχε κλονισθεί η κυβέρνηση και δεν θα ήταν πιθανό να γίνει γεγονός η "αριστερή παρένθεση'', που εναγωνίως επιζητούν Σαμαράς και ευρωπαίοι Ολιγάρχες, αν ο λαός με το αισθητήριό του δεν κρατούσε την ψυχραιμία του και υιοθετούσε εύκολα των δριμύτατη κριτική που ακούσαμε από τους μεγαλύτερους αγωνιστές μας? Χωρίς κέντρο σχεδιασμού πολιτικής δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα, μια και η πολυδιάσπαση είναι αυτό που επιδιώκουν οι εχθροί μας!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O Mίκης Θεοδωράκης έστειλε στον Θεοδωρακισμό το παρακάτω σχόλιο, ως απάντηση στο σχόλιο του Κώστα Τσιαντή.


      Τότε γιατί ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε προεκλογικά ότι ο πρώτος νόμος που θα έφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή θα ήταν για την κατάργηση των Μνημονίων;

      Η Εθνική Ανεξαρτησία αποτελεί για έναν ελεύθερο Λαό αξία αδιαπραγμάτευτη και όλα τα άλλα έρχονται μετά. Με οποιοδήποτε κόστος και οποιαδήποτε θυσία.

      Θυμάμαι ότι ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας όταν συνέκριναν την Ιταλία με την Ελλάδα, είχε δηλώσει: «Μα εμείς οι Ιταλοί δεν παραδώσαμε την Εθνική μας Ανεξαρτησία όπως έκαναν οι Έλληνες…».

      Αυτά είναι λόγια που θα πρέπει να κάνουν κάθε Έλληνα να ντρέπεται. Και πρώτα και κύρια αυτούς που εξέλεξε για να τον εκπροσωπούν. Και αν είναι έτσι, τότε όταν διαπραγματεύεσαι με το στίγμα της ντροπής, το μόνο που μπορείς να πετύχεις από κείνους που σε ντροπιάζουν και το γνωρίζουν είναι η υποταγή στη θέλησή τους.

      «Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».

      2.3.2015
      Μίκης Θεοδωράκης

      Διαγραφή
  2. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
    1. Η βασική πράξη για την Εθνική Ανεξαρτησία είναι, σύμφωνα με τον συνταγματολόγο Γ. Κασιμάτη [1], η καταγγελία των συμβάσεων δανεισμού- με κριτήριο την εκπλήρωση των βασικών αναγκών για τη χώρα και το λαό (διεθνής λογιστική επιτροπή) και με σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση.
    Τι έκανε η κυβέρνηση; Ξεχώρισε το Μνημόνιο από τη δανειακή Σύμβαση και πέτυχε να επαναδιαπραγματευθεί: 1. Να αντικαταστήσει τα μέτρα λιτότητας που περιείχε το Μνημόνιο με τη δική της λίστα κοινωνικών μέτρων που απέρρεαν από το προεκλογικό της πρόγραμμα (σχέδιο Γέφυρα- σειρά νομοσχεδίων για ψήφιση στη Βουλή), και 2. Να αποδεσμευτεί από το ύψος των πλεονασμάτων 3 - 4.5% που είχε δεσμευτεί η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά και που προορίζονταν για την αποπληρωμή του χρέους.
    Ωστόσο, παρότι η επαναδιαπραγμάτευση ξεκίνησε, η Ελλάδα παραμένει υποθηκευμένη, «δεν μπορεί να διαπραγματευτεί οικονομικά με κάποια άλλη χώρα», και το Ταμείο (ΤΑΙΠΕΔ) δεν καταργήθηκε.
    Η Ανεξαρτησία μας και η επιβίωσή μας εξαρτάται, συνεπώς, από το τι θα κάνει η αριστερή κυβέρνηση από δω και πέρα. Θα εξαρτηθεί αι κατ’ εξοχήν: Από το πώς θα συνταχθεί, πώς θα χρηματοδοτηθεί και πώς θα υλοποιηθεί τα αναπτυξιακό πρόγραμμα της Ελλάδας. Αν η Ελλάδα θέλει να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, τότε πρέπει να σχεδιάσει και να διοικήσει αυτοδύναμα το υπό σχεδιασμό αναπτυξιακό της πρόγραμμα. Από πού αυτό θα χρηματοδοτηθεί; Πιστεύω πως η χρηματοδότηση του αναπτυξιακού προγράμματος, εκτός από την ΕΕ (όπου η ΕΚΤ έχει κόψει 1 τρις), πρέπει να περιλαμβάνει χρηματοδοτήσεις και από άλλες χώρες στο πλαίσιο: της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πόρων της χώρας, της εθνικής της ασφάλειας, των γεωπολιτικών της συμφερόντων και της διεθνούς συνεργασίας και ειρήνης. Είναι ζητήματα που είναι ανάγκη άμεσα τώρα να συζητηθούν και να αποφασισθούν, για να συμπορευτούν τα όνειρα κι οι πράξεις.
    3-3-2015
    http://www.boro.gr/12014/prepei-na-katargithei-to-mnimonio-apanta-o-g-kasimatis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. http://www.dailymotion.com/video/xjgj53_%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82_news

      Ερώτηση: Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης η Ελλάδα παραμένει ανεξάρτητο κράτος;

      Απάντηση: Η Ελλάδα πλέον δεν είναι ανεξάρτητη με βάση αυτή την σύμβαση.

      Γιώργος Κασιμάτης.

      Αγαπητέ κ.Τσιαντή,
      Με βάση όσα στο παρελθόν ο ίδιος ο Γιώργος Κασιμάτης και έχει πει και έχει γράψει και έχει παρουσιάσει σε δύο πολύ σημαντικά του βιβλία ( 2011 Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη & 2015 Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη), η δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε μεταξύ Ελλάδος και δανειστών, είναι και παράνομη και αντισυνταγματική. Απ' την στιγμή λοιπόν που η Ελλάδα σαν κράτος δέχεται τις δανειακές συμβάσεις, δέχεται εκ των πραγμάτων και τους όρους δανεισμού που υπάρχουν σε αυτές τις συμβάσεις. Οι όροι αυτοί δένουν την Ελλάδα χειροπόδαρα και εκχωρούν την εθνική της κυριαρχία. Είναι ενδεικτικό το video που παραθέτουμε στην αρχή και το οποίο καλούμε τους αναγνώστες μας να το δουν ολόκληρο.

      Πρέπει να σημειώσουμε ότι δυστυχώς, η τωρινή Ελληνική κυβέρνηση αρνείται μεν τα μνημόνια, αλλά δεν αρνείται ούτε αμφισβητεί τις δανειακές συμβάσεις και τους όρους που περιέχουν.

      Ως εκ τούτου συμφωνούμε με την συναγωνίστρια Α.Βούλγαρη ότι η εθνική ανεξαρτησία "δεν είναι ένας οικονομίστικος αγώνας". Και ως εκ τούτου λοιπόν διαφωνούμε πλήρως με την δική σας άποψη ότι η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας εξαρτάται "Από το πώς θα συνταχθεί, πώς θα χρηματοδοτηθεί και πώς θα υλοποιηθεί τα αναπτυξιακό πρόγραμμα της Ελλάδας." Πρόκειται για μια αφελή άποψη που δυστυχώς τελευταία ακούγεται και μέσα στις τάξεις της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ και παρανοεί την σκληρή πραγματικότητα η οποία λέει ότι δεν είναι δυνατόν μια αριστερή κυβέρνηση να ασκεί εξουσία και να κυβερνά σε κατάσταση εθνικής εξάρτησης απ' τους ξένους, όποιοι και αν είναι αυτοί.

      Καμία αριστερά και καμία πατριωτική κυβέρνηση δεν μπορεί να συνυπάρχει με αυτά τα μνημόνια και με αυτές τις δανειακές συμβάσεις.





      Διαγραφή
  3. Σήμερα αγόρασα κρέας. Θέλετε να φτιάξω μια ωραία ψαρόσουπα ;...Θα δείτε, θα σας αρέσει πολύ..θα δοκιμάζετε και θα αναγνωρίζετε κι εσείς την διαφορά στην γεύση, καθόλου δεν θα σας ενοχλεί μα θα σας κάνει και περήφανους η ... νέα συνταγή..Γιατί οι προηγούμενοι που αγόραζαν κρέας, μόνο κρεατόσουπα ήξεραν να φτιάχνουν και την βαρεθήκαμε..Κουραστήκαμε..Μπουχτήσαμε.. Τα πάντα γίνονται άμα "προσπαθεί κανείς"..
    Σε κάθε περίπτωση, "σούπα" είναι..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναστασία Βούλγαρη3 Μαρτίου 2015 στις 11:51 μ.μ.

    Η κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας δεν είναι ένας οικονομίστικος αγώνας.
    Είναι αγώνας πολιτικός και μάλιστα με ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό πρόσημο.
    Είναι αγώνας που απαιτεί παλλαϊκό κίνημα και ενότητα λαού.

    Δεν είναι διαδικασία χρηματοδότησης ή μπίζνες. Γιατί ακόμα κι αν γίνουν οι μπίζνες, αν δεν είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας, απλώς θα επισφραγίσουν την εξάρτηση.

    Κι αλήθεια πώς μπορούν να αξιοποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές όταν είναι ήδη δευσμευμένες από τις δανειακές συμβάσεις; Όταν η Ελλάδα ολόληρη μπορεί να εκχωρηθεί στους δανειστές και στους επενδυτές, που εκείνοι επιλέγουν, μέσω ΤΑΙΠΕΔ;

    Αυτά είναι πλέον γνωστά στους περισσότερους. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αγώνας πρέπει να είναι ενάντια στην εξάρτηση. Αλλά ελάχιστοι θέλουν να συμμετάσχουν σ' έναν τέτοιο αγώνα. Η κοινωνία έχει επιλέξει -προς το παρόν- να μεταθέσει τις ευθύνες της στις κυβερνήσεις, γιατί ο δρόμος της αντίστασης είναι δύσκολος.

    Αντί, λοιπόν, να παριστάνουμε όλοι μαζί τους οικονομολόγους και τους...διαπραγματευτές ας ομολογήσουμε ότι δεν θέλουμε να κάνουμε αντίσταση αλλά περιμένουμε από τους κυβερνήτες να μας σώσουν. Μην κοροϊδευόμαστε, όμως, μεταξύ μας δημόσια και μάλιστα μπροστά στα μάτια του Μίκη.



    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Πάρτε μέρος στον διάλογο.

Σχόλια υβριστικά και σχόλια που δεν έχουν σχέση με το περιεχόμενο της εκάστοτε ανάρτησης, όπως επίσης και σχόλια που προκαλούν εντάσεις και διαπληκτισμούς, θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Επίσης ανώνυμα σχόλια δεν θα αναρτώνται.