ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ - του Μίκη Θεοδωράκη

Πρώτη Δημοσίευση: 12/6/2015
 
Αν και μου είναι πολύ δύσκολο, αναγκάζομαι να παρέμβω, γιατί διαπιστώνω ότι δεν ακούστηκε από καμιά πλευρά κάτι πολύ σοβαρό (σε σχέση με την απόρριψη της πρότασης Τσίπρα και της ανταπάντησης των Ευρωπαίων με ένα κείμενο με νέα μέτρα, προσβλητικό και γι’ αυτό απαράδεκτο): Εννοώ το ιδεολογικό στοιχείο που κατά τη γνώμη μου είναι κυρίαρχο στη στάση των Ευρωπαίων απέναντι στη σημερινή Κυβέρνηση, που διαλαλεί με υπερηφάνεια ότι είναι Αριστερή.

Κι αυτό γιατί σήμερα ζούμε μια νέα περίοδο αντικομμουνιστικής υστερίας με επί κεφαλής το ΝΑΤΟ και τα σχέδιά του για την μεταβολή της Ουκρανίας σε μια βάση στρατηγικής σημασίας με σκοπό να την χρησιμοποιήσει σαν εφαλτήριο σε μια προσεχή επίθεση κατά της Ρωσίας του Πούτιν, δηλαδή του υπ’ αριθμόν ένα εχθρού της. Θα μου πείτε ίσως, «τι σχέση έχει η σημερινή Ρωσία με τον κομμουνισμό». Η απάντηση είναι, ότι ανεξάρτητα από το πολιτικό και το οικονομικό σύστημα της σημερινής Ρωσίας, οι Δυτικές δυνάμεις φοβούνται ότι στο βάθος ο ρωσικός λαός κρύβει μέσα του τα κυρίαρχα στοιχεία της κομμουνιστικής εποχής. Κι ανάμεσα σ’ αυτά, τον φόβο για τον επιθετικό αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που τον υποχρεώνει να δαπανά ένα μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού για την άμυνά του με αιχμή το πυρηνικό οπλοστάσιο που δημιουργήθηκε στη σοβιετική περίοδο και που οι σημερινοί κυβερνήτες όχι μόνο το διατηρούν άθικτο αλλά το βελτιώνουν, ώστε να παραμένει ισάξιο εν όχι ισχυρότερο από την πυρηνική δύναμη των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.

Πριν λίγο καιρό ο αιώνιος Κίσινγκερ είπε σε μια ομιλία του ότι «μόνο με έναν πόλεμο στο Ιράν θα αναγκάσουμε τους Ρώσους να βγουν από το καβούκι τους για να το προστατέψουν στρατιωτικά, γεγονός που θα μας βοηθήσει να χρησιμοποιήσουμε το νέο πυρηνικό μας όπλο και να τους εξοντώσουμε».

Σ’ αυτό το επίπεδο, δηλαδή μιας μεγάλης πολεμικής σύρραξης, λειτουργούν σήμερα τα υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία των δυτικών και όλα τα υπόλοιπα θέματα όπως αυτό της οικονομίας που μας ταλανίζει (και ειδικά μιας μικρής οικονομίας όπως η δική μας), είναι γι’ αυτούς δευτερευούσης σημασίας.

Άλλωστε, ο Πρόεδρος Μπους αποκάλυψε ανοιχτά τους εχθρούς των ΗΠΑ που θα πρέπει να εξοντωθούν μετά την Σερβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Στον κατάλογο αναφέρονται κατά σειρά α) η Συρία, β) η βόρειος Κορέα, γ) το Ιράν, δ) η Κίνα και τέλος ε) η Ρωσία. Σήμερα πραγματοποιείται η εξόντωση της Συρίας, άρα θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το πρόγραμμα εξόντωσης του Μπους δεν ήταν απλά λόγια, αφού σήμερα με την Συρία επιβεβαιώνεται ότι εξέφραζε το σχέδιο των ΗΠΑ για την κατάκτηση της διεθνούς ηγεμονίας.

Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις σειρές, σίγουρα τα ανώτατα όργανα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι σκυμμένα επάνω στους χάρτες προετοιμάζοντας σχολαστικά τα επόμενα βήματα. Αν η Ρωσία ήταν μια νέο-καπιταλιστική χώρα, όπως πιστεύουν μερικοί, τότε γιατί απειλούν ακόμα και με θάνατο όποιον Έλληνα Πρωθυπουργό επιδιώκει οποιουδήποτε είδους σχέση μαζί της, ακόμα και μόνο οικονομική, όπως έγινε και γίνεται με τους αγωγούς πετρελαίων;

Φυσικά τα σχέδια εξόντωσης ολόκληρων λαών, όπως έγινε με την Σερβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τώρα τη Συρία, συνδέονται άμεσα με τις πολεμικές βιομηχανίες των πλούσιων χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην συσσώρευση κολοσσιαίων κερδών και στην άνοδο του επιπέδου ζωής των λαών τους.

Εκείνο όμως που με ανησυχεί περισσότερο, είναι η «εισβολή» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους στην Ουκρανία, γιατί με αυτήν επιδιώκεται να μεταφερθεί η πολεμική σύγκρουση στα σύνορα της Ρωσίας. Τι θα γίνει άρα γε, εάν ο ουκρανικός στρατός με την εκπαίδευση και τον οπλισμό των ΗΠΑ επιτεθεί στην Κριμαία είτε ακόμα και στην ίδια τη Ρωσία με πρόσχημα την προσπάθεια των Ρωσόφιλων κατοίκων που μάχονται για την αυτονομία τους και βρίσκονται στα σύνορα με τη Ρωσία;

Μήπως η προπαγάνδα ότι στην ένοπλη άμυνα των Ρωσόφιλων κατοίκων συμμετέχουν και Ρώσοι στρατιώτες, δεν δείχνει ολοφάνερα ότι ψάχνουν να βρουν το πρόσχημα για μια ενδεχόμενη επίθεση κατά της ίδιας της Ρωσίας;

Η γνώμη μου είναι ότι οι Αμερικανοί που επιδιώκουν την πλανητική κυριαρχία, βιάζονται, ίσως γιατί βλέπουν ότι η Ρωσία και η Κίνα αναπτύσσουν με γρήγορους ρυθμούς το αμυντικό τους οπλοστάσιο, οπότε αύριο-μεθαύριο θα είναι αργά για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους για την παγκόσμια κυριαρχία τους.

Νομίζω ότι μόνο έτσι, με την ανάλυση αυτή, εξηγείται η τόσο μεγάλη αντίθεσή τους σε κάθε ενέργεια, σε κάθε πράξη και πάνω απ’ όλα σε κάθε πολιτική ιδεολογία που βάζει εμπόδια στα σχέδιά τους.

Όπως και σε κάθε κόμμα και κάθε Λαό που τολμά να προβάλει τον αντι-αμερικανισμό του. Και φυσικά πρώτα και κύρια στον Κομμουνισμό και στην Αριστερά.

Ήδη ο Ελληνικός Λαός πρέπει να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται ως εχθρός, δεδομένου ότι έδειξε την αντίθεσή του στις δυνάμεις του Πολέμου και ιδιαίτερα σε όλες τις περιπτώσεις που οι δυνάμεις αυτές προσπαθούσαν με πολεμικά μέσα να εξοντώσουν έναν ολόκληρο Λαό. Όταν οι Ευρωπαίοι τους χειροκροτούσαν, ο Ελληνικός Λαός φανέρωνε την αντίθεσή του με μαζικές συγκεντρώσεις. Έδειχνε χωρίς φόβο ότι είναι στο πλευρό των θυμάτων καταδικάζοντας τους θύτες. Δηλαδή τους Αμερικανούς, τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Γερμανούς και κάθε Ευρωπαίο που έπαιρνε μέρος στη σφαγή παιδιών, γυναικών και γενικά ολόκληρων Λαών που επέλεγαν να εξοντώσουν.

Αν θεωρήσουμε την ιδεολογία των υπευθύνων για την εξόντωση των Λαών ως Αντιδραστική-Δεξιά, τότε θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε όσους Έλληνες τους αντιστρατεύονται και τους καταδικάζουν, ως Προοδευτικούς - Αριστερούς.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, το μέγεθος της πρόκλησης που εισπράττουν αυτά τα τσακάλια, όταν ένας Λαός - εχθρός όπως ο δικός μας έχει επί πλέον το θράσος να επιλέγει ως Κυβέρνηση ένα κόμμα που δηλώνει Αριστερό και η προϊστορία του είναι κομμουνιστική!

Στην περίπτωση αυτή η πρόκληση είναι μεγάλη και ο κίνδυνος για μια ενδεχόμενη μίμηση από άλλους λαούς της Ευρώπης ανατριχιαστικός, ειδικά για τις ηγεσίες της Ευρώπης, που αποτελούν την κυρίαρχη δύναμη μέσα σε όλους τους θεσμούς (πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς). Και φυσικά και για την ηγεσία των ΗΠΑ, που με όργανο το ΔΝΤ αποφάσισαν να μας εξοντώσουν και τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, Ευρώπη και ΗΠΑ θα προσπαθήσουν αυτή η εξόντωση να είναι τελειωτική.

Όλα αυτά με είχαν κάνει να χαρακτηρίσω «τυχοδιωκτική» την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας από ένα κόμμα της Αριστεράς, χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλιστεί η υποστήριξη δυνάμεων και μέσων που να μας προφυλάξουν από τη βέβαιη σαρωτική επίθεση των δυνάμεων εκείνων, που δεν διστάζουν να εξοντώνουν ολόκληρους Λαούς.
            
Στην περίπτωσή μας, επειδή είμαστε χώρα-μέλος της Ευρώπης, δεν θα χρησιμοποιήσουν το όπλο του πολέμου αλλά τη μέθοδο της οικονομικής ασφυξίας. Πράγμα που επιχειρούν να κάνουν αυτή τη στιγμή με τις τελευταίες προτάσεις των θεσμών, στο πλαίσιο των Μνημονίων.

Με άλλα λόγια, αντί για τον γρήγορο θάνατο με τον πόλεμο, επιλέγουν τον αργό θάνατο με όπλο την οικονομία και την ολοκληρωτική κατεδάφιση των εθνικών μας στηριγμάτων: Του εμπορίου, της παραγωγής, της υγείας, της παιδείας και φυσικά και του πολιτισμού.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει πλέον να υιοθετήσουμε μια νέα πολιτική, σε επίπεδο εθνικό, προκειμένου να σωθούμε από τη λαίλαπα που έρχεται. Και προ παντός χωρίς αυταπάτες για την πραγματική φύση όλων αυτών, που πίσω από τα καλά λόγια, τα χαμόγελα και τους ευγενείς τρόπους κρατάνε το στιλέτο για να χτυπήσουν ανελέητα, μιας και ανήκουν στη συνομοταξία των δυνάμεων του Χάους, που έχουν ήδη ξεκινήσει το δρόμο της ολοκληρωτικής καταστροφής του Ανθρώπου όπως τον διαμόρφωσε η Ζωή μέσα απ’ τους αιώνες.

Και για να ρθούμε στα δικά μας, θεωρώ ότι οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ήταν ορθή η θέση της ΣΠΙΘΑΣ, ότι δεν υπάρχει λύση μέσα από το Σύστημα. Και ότι το Σύστημα είναι τόσο δυνατό, που μπορεί να σε μεταβάλει σε όργανο των δικών του επιδιώξεων όπως γίνεται σήμερα κάτω από την απειλή οικονομικής ασφυξίας. Για να σωθεί λοιπόν ο Λαός μας χρειάζεται μια υπεύθυνη πολιτική με στρατηγικό στόχο την κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Και το κυριότερο: η κύρια δύναμη για να σωθεί ο Λαός είναι ο ίδιος ο Λαός. Εφ’ όσον οι πρωτοπόρες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις τον διαφωτίσουν, για να τον πείσουν για τη βεβαιότητα της νίκης που θα πρέπει να βασίζεται:

Πρώτον: στην οργάνωσή του μέσα σε ένα Ενιαίο Πατριωτικό και Ταξικό Μέτωπο, όπως εκείνο του ΕΑΜ.

Δεύτερον: στην εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου και

Τρίτον: σε νέες συμμαχίες με Κράτη που θα μας αντιμετωπίζουν ισότιμα και όχι εχθρικά, όπως γίνεται από το 1821 με τους άσπονδους φίλους μας, που μας αντιμετωπίζουν σαν αποικία τους και βρίσκονται πίσω από όλες τις μεγάλες εθνικές μας καταστροφές.

Με τα κράτη αυτά και συγκεκριμένα με τη Ρωσία και την Κίνα, θα μας συνδέσουν κοινά συμφέροντα, όταν με το σύστημα των κοινοπραξιών τους προτείνουμε να συνεκμεταλλευτούμε το σύνολο του εθνικού μας πλούτου. Στην πραγματικότητα η εκμετάλλευση αυτή θα είναι για τη χώρα μας η κύρια αναπτυξιακή μας πολιτική, που θα μας οδηγήσει στην οικονομική μας αυτονομία, που αποτελεί το θεμέλιο της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Εθνικής Αναγέννησης.

Ο στόχος για την κατάκτηση της Ουδετερότητας της χώρας με σκοπό να γίνει πόλος παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού, θα μας βοηθήσει να εξισορροπήσουμε τις σχέσεις μας ανάμεσα στην Ευρώπη των Λαών και του Δυτικού Πολιτισμού και στα Κράτη της Ανατολής με τα οποία η συμμαχία μας θα είναι κυρίως οικονομική αλλά συνάμα και πολιτιστική. Να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έλαμψε όταν ο Πολιτισμός της μπόρεσε να αφομοιώσει ισοδύναμα τον Δυτικό και τον Ανατολικό Πολιτισμό δημιουργώντας τον δικό της Ελληνικό Πολιτισμό, που -ιδιαίτερα ο Αρχαίος- δεν ξεπεράστηκε ποτέ από κανένα αλλά παρέμεινε κύριος Φάρος μέσα στον Παγκόσμιο Πολιτισμό.

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε αυτές τις αλήθειες, αν και για μια στιγμή συνεργάστηκε μαζί μας στο Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. Όμως δεν προβληματίστηκε με την πρωτοφανή ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα της 12ης Φεβρουαρίου με τις υπογραφές των εκπροσώπων του Μετώπου (Γλέζου, Κασιμάτη, Θεοδωράκη). Τι μας έδειχναν αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες που κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας; Δεν αποδείκνυαν τάχα ότι ο Λαός πίστεψε ότι την άλλη μέρα θα σχηματιζόταν η ηγεσία του Παλλαϊκού Μετώπου, που θα τον έκανε πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων, γυρίζοντας την πλάτη σε μια αμαρτωλή Βουλή, που η Τρόικα την είχε καταντήσει όργανό της για να προσδίδει δημοκρατική νομιμότητα στις παράνομες ενέργειες των παράνομων Μνημονίων, με στόχο το γονάτισμα του Λαού μας;

Και ενώ αυτές ήταν οι προσδοκίες του Λαού, βλέπει ξαφνικά τον ΣΥΡΙΖΑ να μεταβάλλεται σε τμήμα αυτής της αμαρτωλής Βουλής, γεγονός που τον πάγωσε, τον απογοήτευσε και από τότε δεν ξαναείδαμε καμιά συγκέντρωση κι ας φωνάζει ο Μανώλης Γλέζος από τις Βρυξέλλες να βγει ο Λαός στους δρόμους και στις πλατείες για να υποστηρίξει, τι; Μια αριστερή κυβέρνηση που προσπαθεί μέσα από το Σύστημα και το όργανό του, την Ελληνική Βουλή, να μην τολμά να καταργήσει τα Μνημόνια αλλά αντίθετα να ολισθαίνει στην αυταπάτη ότι μπορεί με χαμόγελα να αλλάξει τη στάση των εγκεφάλων των Μνημονίων με μόνο επιχείρημα και στήριγμα τη νωπή εντολή του 36% του Ελληνικού Λαού. Παραβλέποντας τελείως ότι ο τότε εκλεγμένος εκπρόσωπος του Ελληνικού Λαού, η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έχει υπογράψει την παράδοση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και όλου του πλούτου της χώρας σ’ αυτούς τους εγκεφάλους των Μνημονίων, που είναι φυσικό να μας αντιμετωπίζουν όπως άλλοτε οι αποικιοκράτες τις αποικίες τους.

Αυτούς ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι με την καλλιέργεια προσωπικών σχέσεων θα τους κάνει να παραιτηθούν από το δικαίωμα να επιβάλλουν στον Λαό μας τους όρους που θέλουν; Δικαίωμα που οι ίδιοι εμείς (δηλαδή οι πολιτικοί μας) τους έχουμε προσφέρει και που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα το καταργήσει με τον πρώτο Νόμο που θα φέρει στη Βουλή.

Όλα αυτά σε συνάφεια με την γεωστρατηγική του ΝΑΤΟ όπως την αναλύσαμε προηγουμένως, είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα προς τα πίσω, ενώ παράλληλα τα χτυπήματα εναντίον του Λαού μας θα γίνουν πολύ περισσότερο οδυνηρά από ό,τι ζήσαμε ως τώρα, βυθίζοντας τον Λαό μας σε μια καταστροφική αδυναμία και μεταθέτοντας την προσπάθεια για την τελική νίκη σε σκοτεινό μέλλον.

10.VI.2015,  
Μίκης Θεοδωράκης

Πηγή: http://www.mikistheodorakis.gr/el/writings/articles/?nid=5179



Δημοσιεύουμε μαζί με το σημερινό άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη και το κείμενο που έγραψε το 2005 για να αντικρούσει την προσπάθεια του Συμβουλίου της Ευρώπης να εξισώσει τον κομμουνισμό με τον ναζισμό


Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη ενάντια στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την προσπάθεια εξίσωσης των ΝΑΖΙ με τους Κομμουνιστές

Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να τη διαστρεβλώσει εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους ναζιστές με τους κομμουνιστές.

Θεωρεί ότι αυτοί οι μεγαλύτεροι εχθροί του ναζισμού, οι κομμουνιστές, είναι εγκληματίες και μάλιστα εξ ίσου με κείνους! Και τώρα ανησυχεί και διαμαρτύρεται, γιατί ενώ οι χιτλερικοί καταδικάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα, δε συνέβη ακόμα το ίδιο και με τους κομμουνιστές.

Για το λόγο αυτόν αντιπροτείνει αυτή η καταδίκη να γίνει τώρα από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24 - 27 του προσεχούς Ιανουαρίου.

Στο μεταξύ ανησυχεί γιατί "η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή". Και ακόμα γιατί "τα κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες ακόμα και αν δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα αυτά".

Με άλλα λόγια, το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει τη μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της γκεστάπο και οι βασανιστές στη Μακρόνησο.

Ισως αύριο να αποφασίσουν να θέσουν εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά Κόμματα μισανοίγοντας έτσι την πόρτα για να περάσουν οι βρικόλακες των Χίτλερ και των Χίμλερ που, όπως είναι γνωστό, ξεκίνησαν την καριέρα τους απαγορεύοντας τα Κομμουνιστικά Κόμματα και κλείνοντας τους κομμουνιστές σε στρατόπεδα θανάτου.

Τελικά όμως πνίγηκαν μέσα στο αίμα των δικών τους θυμάτων, των 20 εκατομμυρίων νεκρών της Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ενωσης και τόσων και τόσων εκατοντάδων χιλιάδων σκοτωμένων κομμουνιστών, που, όπως συνέβη και στην Ελλάδα, μπήκαν επικεφαλής των κινημάτων εθνικής αντίστασης σε όλη την Ευρώπη.

Ομως αυτοί οι κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ως προς την επιθυμία τους να νεκραναστήσουν μεθόδους καταδικασμένες στη συνείδηση της Ιστορίας και των Λαών, έρχονται δεύτεροι, γιατί τους έχουν ήδη προλάβει οι μεγάλοι τους αδερφοί, οι ΗΠΑ, που με χιτλερικές μεθόδους εξοντώνουν ολόκληρους λαούς όπως στο Ιράκ, που το κατάντησαν μια κατεστραμμένη χώρα γεμάτη αμερικανικές φυλακές, όπου καθημερινά βασανίζονται φριχτά και φανερά χιλιάδες αθώα θύματα.

Γι' αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως και για το σύγχρονο χιτλερικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, το Γκουαντανάμο, το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έχει τίποτα να πει.

Πώς λοιπόν να τους πιστέψει κανείς ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, η Ευρώπη, έχει μεταβληθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου τα αεροπλάνα της CIA, φορτωμένα με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για να βασανιστούν;

Τέτοιοι πολίτες δεν μπορεί να είναι κατήγοροι. Στο Δικαστήριο της Ιστορίας, που θα καταδικάσει κάποτε τα αμέτρητα εγκλήματα των μεγάλων τους αδελφών, από το Βιετνάμ έως τη Χιλή και από τη Νότια Αμερική έως το Ιράκ, θα είναι υπόδικοι με την κατηγορία της ανοχής, αν όχι της συνενοχής.

Δυστυχώς σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα λοιπόν των νεκρών συντρόφων μου κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο ναζισμός και να θριαμβεύσει η Λευτεριά, έχω να απευθύνω στους "κυρίους" αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!

Αθήνα, 22.12.2005
Μίκης Θεοδωράκης


Σχόλια

  1. ξαναγραφω..σωστο κειμενο ..πολυ σωστο..το θεμα ειναι αλλο..τι να σου κανει και η κυβερνηση οταν το 79 τα 100 των ελληνων θελει ευρω πασει θυσια ? ειδικα εκεινων που δεν εχουν ουτε σεντ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η μοναδική λύση παραμένει η ΣΠΙΘΑ και η ιδεολογία της.

    Όμως, τα δεδομένα σήμερα είναι τα εξής :
    Το ΚΚΕ, εμφανίζει αφίσσες στους δρόμους με συνθήματα για την αύξηση μισθών και συντάξεων. Χωρίς να αναφέρεται καθόλου στο ΠΩΣ..Επίσης, είναι μακρυά από κάθε είδους πρόθεση κυβερνητικής προγραμματικής πολιτικής, απέχει από την ιδέα της διακυβέρνησης ή της όποιας εθνικής συνύπαρξης με οποιονδήποτε, ακόμη και προς τα αριστερά.. Δηλαδή, είναι κομματικό και μόνον το συμφέρον του και κάθε πράξη του..

    Το κυβερνών κόμμα, είναι ίσως πρώην αριστερό, σίγουρα όμως, όχι νυν.. εκείνα που έχει προτείνει στους Ευρωπαίους συνδυαστικά με νέα παράταση του Μνημονίου είναι χειρότερα από την συμφωνία του δεξιού Σαμαρά.. Ενώ, στην πρώτη μνημονιακή - θεσμική παράταση που ζήτησε, απλώς διαπραγματευόταν..Ευρώ μηδέν..

    Η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι μόνον ανύπαρκτη ως αξιωματική αντιπολίτευση, έχει στην πλάτη της την ευθύνη (με σκυτάλη που πήρε από τον ΓΑΠ) για την κατάσταση που ζούμε και μεγάλα εσωτερικά προβλήματα..

    Οι ΑΝ.ΕΛ., κάθε άλλο παρά κόκκινες γραμμές είχαν, με την ψήφιση του Νόμου Μπαλτά..Μάλλον θα ακολουθήσουν τον δρόμο της ΔΗΜ.ΑΡ.

    ΠΟΤΑΜΙ - ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και Χ.Α. νομίζω είναι ανάξια λόγου για να γίνει μία σοβαρή τοποθέτηση..

    Ο Μίκης, πλέον 90 ετών, είναι αδύνατον να βγει πάλι μπροστά..
    Οι κ.κ. Γλέζος και Κασσιμάτης, σε καμμία περίπτωση δεν έχουν το διαμέτρημα και το κύρος του, κυρίως την αποδοχή όλου του κόσμου..
    Ο λαός, κρέμεται από τα δελτία ειδήσεων και έχει την εντύπωση ότι γίνεται σκληρή διαπραγμάτευση..

    Νομίζω, ότι δεν διαφαίνεται φως για την ώρα..

    Α.Ρ.Η.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΣ (σχόλιο στο Facebook)15 Ιουνίου 2015 στις 10:48 π.μ.

    Δημοσιεύουμε σχόλιο του Στρατηγού, πρώην μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής στο Κ.Α.Π.-Σπίθα, Δημήτρη Αλευρομάγειρου, στο Facebook, σχετικά με το κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη "Ποια είναι η αληθινή πραγματικότητα":

    Φυσικά αυτο ειναι το γεωπολιτικο προβλημα και δεν ειναι αναγκη να εισαι οικονομολογος για να αντιληφθεις οτι τα περι αλλαγων στο ΦΠΑ και το πρωτογενες , ταχα μου, πλεονασμα δεν ειναι βέβαια το προβλημα.

    Ομως με ολο το σεβασμο και την αγαπη μου στον Μεγαλο Μικη ,και γι αυτο η συμμετοχή μου και στην ΣΠΙΘΑ και στο ΕΛΛΑΔΑ, όπου με ετίμησε με την προσκλησή του ο Μικης, δεν υιοθετω την ευθυνη του Τσιπρα αφου η μεγαλειωδης προσπαθεια του Μικη δεν υλοποιήθηκε οχι αναγκαστικα με ευθυνη του σημερνου Πρωθυπουργου. Η αντισταση του σημερινου Πρωθυπουργού, μεσα στο παγκοσμιο σύστημα μπορει να μην τελεσφορήσει απολυτα αλλά δινει μια ελπιδα αφου δεν μπορουν να γκρεμιστουν ολα, οπως άλλωστε λέει και επιθυμει το ΚΚΕ.

    Ομως πρέπει να κρατησουμε το κειμενο οραμα του Μικη οπως οραμα ελπιδοφορο, ασχετως αν δεν τελεσφορησε, ηταν και η ΣΠΙΘΑ.

    Να μου επιτραπεί να διατυπώσω την σκέψη οτι ολα αυτα πιστευω οτι τα γνωριζει ο σημερινος Πρωθυπουργός (άλλωστε ο Μικης το γνωριζει καλλιτερα αφου ειχε και εκεινη την μετα την Πρωθυπουργια του Τσιπρα συναντηση)

    Κραταμε λοιπον το οραμα του Μικη και προχωραμε.

    Πιστευω οτι τελικα ο σημερινος Πρωθυπουργος θα κανει μία ρωγμή τωρα, σε αυτο το αθλιο παγκοσμιοποιημένο ιμπεριαλιστικο σύστημα.

    Τα μεγαλα έπονται ξεκινωντας απο αυτο τη ρωγμή.

    Άλλωστε πρέπει να ειναι κάποιος πολιτικα και γεωπολιτικα τυφλός για να μην μπορει να αντιληφθει οτι η Ε.Ε. πλεον δεν εκπροσωπει ουτε τους ιδιους τους σημερινους ηγετες της , Εχει αποβιωσει προ πολλου και εμεις απλως βιώνουμε τον επιθανατιο ρόγχο της.

    Παραλληλα και η Αμερικη δεν εχει την παλαια ισχύ της και γι αυτο είναι επικινδυνη,

    Ενας παγκοσμιος γεωπολιτικος χαρτης γεννιέται.

    Δ.Αλευρομαγειρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Κυβέρνηση εδώ και πέντε μήνες, με έργο ΜΗΔΕΝ, αρνητικής αξίας πολλών δισεκατομμυρίων, που φορτώθηκαν επί πλέον των μνημονιακών υποχρεώσεων στην πλάτη του Λαού μας. Με δυο λόγια η ύφεση βάθυνε και η χώρα έκανε βήματα προς τα πίσω.
    Δεν είναι όμως μόνο η ουσιαστική ακυβερνησία το χειρότερο κακό που μας έχει κάνει. (Παραλείπω τους μαζικούς διορισμούς των Συριζαίων και τον απόλυτο έλεγχο επί της ΕΡΤ, γεγονότα που δείχνουν ότι χτίζουν και αυτοί -όπως έκανε άλλοτε το ΠΑΣΟΚ- το δικό τους μονοκομματικό κράτος). Το χειρότερο για μένα είναι ότι με την αλαζονεία, την απειρία και τους αυτοσχεδιασμούς τους ακολούθησαν επί μήνες ένα δρόμο με δήθεν διαπραγματεύσεις και συναντήσεις κορυφής, που τελικά εξαγρίωσαν τους πιστωτές, που σκλήρυναν τους όρους τους και μας έβαλαν στο δίλημμα:
    Είτε δέχεστε τους όρους μας (οι οποίοι στην ουσία θα μας οδηγήσουν στην ολοκληρωτική πτώχευση και καταστροφή)
    Είτε σας οδηγούμε σε ρήξη, σε grexit κ.λπ. που επίσης θα μας οδηγήσει σε ολοκληρωτική πτώχευση και καταστροφή…
    Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε τη χώρα μας μπροστά σε δύο «λύσεις», που οδηγούν και οι δύο στο ίδιο αποτέλεσμα.
    Πρέπει να είναι κανείς τυφλός ή τυφλωμένος από κομματικό φανατισμό για να μη βλέπει αυτή την πραγματικότητα…

    Ανώνυμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ16 Ιουνίου 2015 στις 12:12 μ.μ.

    Σχόλιο μέρος 1ο

    Οι τελευταίες τρεις παράγραφοι είναι κατατοπιστικότατες και συνοψίζουν όντως την «αληθινή πραγματικότητα.

    Αλλά…

    Ας μεταφέρουμε και την εικόνα της Κοινωνίας και να δούμε τους προβληματισμούς που γεννά αυτή η εικόνα…

    Παράδειγμα 1ο: ΝΕΟΙ
    Ένας νέος (18-28) της σημερινής Κοινωνίας είναι συγχυσμένος, μπερδεμένος και γενικά «χαμένος». Είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι.

    Ίσως σπουδάζει, ίσως έχει μία μακροχρόνια –το πιθανότερο προβληματική- σχέση χωρίς τη δυνατότητα μακροχρόνιου ή βραχυπρόθεσμου σχεδιασμού, ίσως είναι άνεργος, ίσως εργάζεται σε ένα απάνθρωπο εργασιακό περιβάλλον με αποδοχές που δεν επαρκούν για αξιοπρεπή διαβίωση.
    Ίσως έχει διαβάσει λίγο ιστορία και ψάχνεται στο διαδίκτυο, ίσως ανήκει στις εξαιρέσεις που προβληματίζονται παρακολουθώντας κριτικά τα όσα διαδραματίζονται εδώ και χρόνια, ίσως εξαντλεί τη καθημερινότητά του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Facebook κ.α.), ίσως ανήκει/υποστηρίζει κάποια πολιτική παράταξη (παρωπίδες), ίσως είναι παντελώς αδιάφορος διότι ακόμη ο μπαμπάς μπορεί και «σκάει» το καθημερινό χαρτζιλίκι.

    Σήμερα, αυτός ο – όποιος- νέος, είτε κατηγορεί τη κυβέρνηση επειδή είναι αριστερή (γονικά αντικομμουνιστικά κατάλοιπα), είτε την εμπιστεύεται και της δίνει χρόνο, είτε της ασκεί κριτική χρησιμοποιώντας βάσιμα, λογικά επιχειρήματα (βλέπε κείμενο Μίκη). Η τελευταία κατηγορία, είναι και η πιο σπάνια, σε κάθε τομέα. Τα «βάσιμα επιχειρήματα» δεν είναι και ό,τι πιο συνηθισμένο συναντάς σε έναν Έλληνα του 2015, είτε νέος, είτε μεσήλικας είτε ηλικιωμένος.
    Κι αυτό διότι είναι τέτοια η σχολική, εργασιακή και πολιτική διάβρωση της Κοινωνίας με τεράστια κενά στη κλασσική Παιδεία και στον «μαζικό» Πολιτισμό, που εδώ και δεκαετίες η παραγωγή κριτικών εγκεφάλων έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Ακόμη πιο δύσκολη, για τους ίδιους λόγους, έχει γίνει η επικοινωνία μεταξύ των νέων (αλλά και γενικότερα ανάμεσα στη Κοινωνία). Πως μπορείς να δημιουργήσεις αν δεν επικοινωνήσεις; Πως μπορείς να επικοινωνήσεις αν δεν έχεις μάθει πώς να το κάνεις με δημιουργικό τρόπο; Κι η κρίση, μας έχει κλείσει ακόμη περισσότερο στο καβούκι μας, με καταστρεπτικά αποτελέσματα.

    Παράδειγμα 2ο: ΜΕΣΗΛΙΚΕΣ
    Ένας μεσήλικας (45-65) της σημερινής Κοινωνίας είναι ανήμπορος να αντιδράσει σε όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στη χώρα. Είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι.

    Ίσως είναι άνεργος, ίσως εργάζεται και συντηρεί με δυσκολία την οικογένειά του, ίσως ενημερώνεται αποκλειστικά από τα δελτία ειδήσεων, ίσως χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για την ενημέρωσή του αλλά δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τις σοβαρές από τις αστείες αναρτήσεις. Ίσως εργάζεται στον χρηματοπιστωτικό κλάδο και μετρά τη κρίση με νούμερα, ίσως εργάζεται σε γραφείο πολυεθνικής, σε μία δουλειά που ουδέποτε αγάπησε μόνο και μόνο για να έχει έναν μισθό, ίσως ζει στην επαρχία και βιώνει εντελώς διαφορετικά τη κρίση σε όλους τους τομείς…

    Και οι δύο παραπάνω κατηγορίες πολιτών, νέοι και μεσήλικες, αδυνατούν να συνεργαστούν και να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε κρίση από κοινού ή έστω έχοντας απλά μία «κοινή λογική»… Θα μπορούσε να γίνει αυτό, αν υπήρχε μία πηγή έμπνευσης, ένας «Ήρωας» που θα τους παρέσυρε ίσως ή μία Ιδέα που θα τους ένωνε.
    Παραπάνω όμως, νομίζω πως ανέλυσα σύντομα τη κατάσταση που βιώνει η κάθε κατηγορία μέσα σε ένα Σύστημα που εδώ και 10ετίες έχει εξασφαλίσει την αδυναμία γέννησης «εμπνεύσεων», «ηρώων» και «ιδεών»…

    (Συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ16 Ιουνίου 2015 στις 12:13 μ.μ.

    Σχόλιο μέρος 2 (συνέχεια απο προηγούμενο...)

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
    Σταματώ τα παραδείγματα, διότι ήδη έγραψα πολλά και ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος αν γίνομαι σαφής τι θέλω να πω, αλλά απλά θέλω να περιγράψω μία Κοινωνία δυσλειτουργική σε σημείο να μη μπορεί να κατανοήσει κάποια βασικά θέματα της καθημερινότητάς της.

    Αυτή η Κοινωνία έχει όλα τα «όπλα» να αντισταθεί, αλλά επιλέγει εύκολες λύσεις, προκρίνει πεπατημένες επιλογές και αδυνατεί να παρατηρήσει. Βλέπει, αλλά δε παρατηρεί. Βλέπει την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αλλά αδυνατεί να την αξιολογήσει και να συνειδητοποιήσει τη σημασία της! Βλέπει το πολιτικό Σύστημα να σέρνεται πίσω από εξελίξεις που άλλοι δημιουργούν και συνεχίζει να το στηρίζει. Βλέπει τη Δημοκρατία να έχει χάσει κάθε βασικό της χαρακτηριστικό και αδυνατεί να συνειδητοποιήσει αυτή τη μετάλλαξη!

    Σε αυτή τη Κοινωνία απευθύνονται άνθρωποι φωτισμένοι, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, κρούοντας το καμπανάκι, αλλά η ανταπόκριση που βλέπουν δεν είναι μαζική και σίγουρα δεν είναι αυτή που σήμερα θα καταφέρει να ανατρέψει το σκηνικό.

    Το σημαντικότερο όμως, είναι πως σε αυτή τη Κοινωνία απευθύνονται και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και όχι στον Μίκη Θεοδωράκη ή σε αυτούς που κατανοούν τα όσα λέει. Και αυτές οι κυβερνήσεις, βολεύονται από αυτές τις Κοινωνίες και ανάλογα πράττουν.
    Γιατί να επιλέξει τη ρήξη ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, όταν μπορεί να συμβιβαστεί και απλά θυσιάζοντας τις ελευθερίες και υποχωρώντας στο επίπεδο αξιοπρέπειας ενός Λαού, να μην ακολουθήσει την ίδια τακτική με τους προκατόχους του, έχοντας παράλληλα διασφαλίσει τη ζωή των συγγενών Α’ βαθμού κάθε βουλευτή και υπουργού του;

    Θα απαντούσε κάποιος «μα επειδή ο Τσίπρας δεν είναι ίδιος με τους άλλους. Είναι πατριώτης και επαναστάτης». Αυτό, ακόμη δεν έχει αποδειχθεί όμως, παρά τα μεγάλα λόγια. Κι αν όντως είναι έτσι και προσπαθήσει ο Τσίπρας να πράξει ανάλογα ως πατριώτης και επαναστάτης, τότε θα δείξει και ο Λαός το επίπεδό του και θα πάρει θέση, ανάλογη με αυτή που εκφράζει ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Όταν ο ελληνικός λαός βρεθεί στον τοίχο, τότε γίνεται ή προδότης ή ήρωας…». Πάντα βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο να ηγείται ένας προδότης (είτε εκούσια είτε ακούσια!) ενός λαού ηρώων…

    Και αναλογιζόμενος όλα τα παραπάνω, καταλήγω να συμφωνώ περισσότερο με τον Μέγα Αλέξανδρο, που κάποτε είπε πως «προτιμότερο είναι να ηγείται ένας Λέοντας ενός στρατού προβάτων, παρά ένα πρόβατο, ενός στρατού λεόντων»…

    Όπως και να έχει, παρά τις πολιτικές, οικονομικές και όποιες άλλες αναλύσεις, το σίγουρο είναι πως πλησιάζει η ώρα που ο Λαός θα κληθεί να πάρει αποφάσεις και θα πρέπει να είναι έτοιμος για Αλλαγές στις οποίες θα πρέπει να προσαρμοστεί για να προχωρήσει ΜΠΡΟΣΤΑ όμως. Η εποχή της οπισθοδρόμησης ή της στασιμότητας πρέπει να σταματήσει και θα σταματήσει.
    Γι αυτό και κάποιοι προσπαθούμε να ακολουθούμε τα προτάγματα του Θεοδωρακισμού, ως εργαλεία οικοδόμησης μίας Νέας Κοινωνίας, με όπλα αντίστασης το Πνεύμα και τον Πολιτισμό και κύριο «άρμα» τον Πολίτη…

    Με εκτίμηση και αγάπη,

    Χρ. Σωτ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Stavros Siougioudis (σχόλιο στο Facebook)16 Ιουνίου 2015 στις 12:28 μ.μ.

    Αξιοτιμε κ. Θεοδωρακη ,

    Θεωρω οτι η κυβερνηση προσπαθει να κινηθει αναμεσα απο κολλοσιαιες συμπληγαδες,αξιοποιωντας τα αποθεματα της αξιοπιστιας, υπομονης αλλα και φοβου (ισως δυστυχως ) του Ελληνικου λαου, για εξοδο απο τη ζωνη του Ευρω. Αντικειμενικα κατι τετοιο θα ειχε τεραστιες και πολυεπιπεδες προεκτασεις και συνεπειες, ισως δεν διαθετουμε ακομη τα εχεγγυα για την ομαλη πλευση μας σε αγνωστα και ακρως φοβερα πελαγη, σε περιπτωση που αυτο πραγματοποιουνταν με καποιο τροπο, εκοντες η ακοντες . Βεβαιως η φυλη μας ειναι εκπαιδευμενη στον κινδυνο του αγνωστου και πιστευω οτι βαθεια μεσα μας, μας γοητευει μαλιστα και μας χαλυβδωνει η ιδεα. Δεν ειναι ωριμες οι καταστασεις, ακομη, πρεπει να εξαντληθει καθε πιθανη ακτινα φωτος και καθε προσπαθεια απο πλευρας μας , ωστε να καταστει στο κοινο υποσεινηδητο η αναγκαιοτητα του διαζυγιου. Επειτα , με οσες δυναμεις θα μας απομενουν , θα χαραξουμε νεα πορεια στον αγνωστο χαρτη, επιστρατευοντας ολη μας την ενοτητα και ικανοτητα , που ελπιζω να εχουμε - μην παραβλεπουμε δυστυχως την αυτοκαταστροφικη εσωστρεφικη μας ταση αλλα και τους Εφιαλτες ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Πάρτε μέρος στον διάλογο.

Σχόλια υβριστικά και σχόλια που δεν έχουν σχέση με το περιεχόμενο της εκάστοτε ανάρτησης, όπως επίσης και σχόλια που προκαλούν εντάσεις και διαπληκτισμούς, θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Επίσης ανώνυμα σχόλια δεν θα αναρτώνται.